RONNIE EARL & THE BROADCASTERS

RONNIE EARL & THE BROADCASTERS – RISE UP

“ Dedicated to Lucky Peterson (1964-2020) & George Floyd (1974-2020) and,
to the addicts and alcoholics everywhere… “

Muziekveteraan en bluesgitarist Ronnie Earl maakte solo indruk nadat hij aanvang 1980 zijn eigen band formeerde. Meer dan 20 albums verder staat hij er nog steeds met zijn band The Broadcasters. Velen zullen Earl snel linken aan Roomful of Blues waar hij van 1979 tot 1988 (met o.a. Chris Vachon, Rich Lataille, Mark Early, Travis Colbey en Dave Howard) als lead gitarist deel van uit maakte. Earl is universitair hoofddocent gitaar aan het Berklee College of Music en was instructeur tijdens de National Guitar Summer Workshop in Connecticut.

Ronald Horvath aka Ronnie Earl werd in 1953 in NYC geboren. Horvath studeerde aan de Boston University, waar hij zich interesseerde voor het plaatselijke blues circuit. Hij nam de artiestennaam Earl aan ter ere van zijn voorbeeld Earl Hooker. Earl leerde gitaar spelen, nadat hij in 1973 Muddy Waters zag tijdens een optreden in de Jazz Workshop in Boston. Zijn eerste job als muzikant vond hij als ritmegitarist in The Speakeasy, een blues club in Cambridge, Massachusetts. In 1977 maakte hij zijn eerste opnamen, eerst met Guitar Johnny & the Rhythm Rockers, daarna als medeoprichter van Sugar Ray & the Bluetones met Sugar Ray Norcia. Earl was actief in de blues scene van Boston en reisde twee keer met een bus van de Greyhound Lines Inc. naar Chicago, waar hij door Koko Taylor geïntroduceerd werd in de lokale blues scene. Later reisde hij naar New Orleans en Austin, TX, waar hij tijd doorbracht met Kim Wilson, Jimmie Vaughan en The Fabulous Thunderbirds. In 1979 trad hij als lead-gitarist toe tot Roomful of Blues, waar hij acht jaar bij bleef. Earl begon, naast Roomful of Blues, ook meer solo te spelen. Hij bracht in 1983 bij Black Top Records zijn eerste soloalbum ‘Smokin’’ uit. Nadat hij in 1987 Roomful of Blues had verlaten, begon hij samen te werken met tijdgenoten Ron Levy en Jerry Portnoy, Earl King, Jimmy Rogers en Jimmy Witherspoon.

In 1988 richtte Earl zijn eigen band op, die hij The Broadcasters noemde. De band is genoemd naar een van de eerste Fender-gitaren (verkocht in 1950), die oorspronkelijk het label The Broadcaster had gekregen. De eerste groep bestond uit Darrell Nulisch (zang), Jerry Portnoy (mondharmonica), Steve Gomes (bas) en Per Hanson (drums). In 1988 brachten ze hun eerste album, ‘Soul Searchin’ uit. Begin jaren 1990 overwon Earl zijn drugs- en alcoholprobleem en formeerde hij de Broadcasters opnieuw met Bruce Katz (orgel), Rod Carey (bas) en weer Per Hanson. De stijl werd meer jazzig. De albums ‘Still River’ (1993), ‘Language of the Soul’ (1994), ‘Blues Guitar Virtuoso - Live in Europe’ (1995), ‘Grateful Heart: Blues and Ballads’ (1996) en ‘The Colour of Love’ (1997) werden opgenomen. Voor het album ‘The Color of Love’ (1997) maakten Marc Quinones (percussie) en Gregg Allman (keys) deel uit van de band. In 1997 won Earl een Handy Award als beste blues-instrumentalist.

Omdat Earl leed aan manische depressies, ontbond hij de band en lastte hij een onderbreking in. In 2000 nam hij met de organist Jimmy McGriff het album ‘Healing Time’ op. In 2001 volgde ‘Ronnie Earl and Friends’, in 2003 ‘I Feel Like Goin' On’, in 2004 ‘Now My Soul’ en in 2005 ‘The Duke Meets the Earl ‘met de bluesgitarist Duke Robillard. Na in 2006 het uitbrengen van een compilatie album verschenen verdere albums: in 2007 ‘Hope Radio’, in 2009 ‘Living in the Light’, in 2010 ‘Spread the Love’, in 2013 ‘Just for Today’, in 2014 ‘Good News’, in 2015 ‘’Father's Day, in 2016 ‘Maxwell Street’ en in 2017 ‘The Luckiest Man’. In oktober 2018 vierden Ronnie Earl and the Broadcasters 30 jaar als band. In augustus 2019 kwam het 23ste studioalbum ‘Beyond The Blue Door’ uit bij Stony Plain Records. Deze maand verschijnt al de opvolger ‘Rise Up’.

De huidige Broadcasters bestaat uit Dave Limina (piano, Hammond B3), Diane Blue (zang), Forrest Padgett (drums), Paul Kochanski (bas) & Peter Ward (gitaar).

Apart is de opener, de traditional “I Shall Not Be Moved” die Earl bewerkte en die hij hier ingetogen en netjes afgemeten op gitaar akoestisch brengt. Zangeres Diane Blue doet haar intro op “Higher Love”. Diane Blue is een erg getalenteerde blues artieste en harpiste die actief is in de muziekscene van Boston. Ze treedt op met haar eigen all-star band en maakt daarnaast ook, als eerste vrouwelijk lid, deel uit van Earl’s Broadcasters. Op de meest recente (zes) albums van Earl is ze te horen en, schreef ze mee aan de nummers. “Blues for George Floyd” is een van de nummers waarin Earl, verwoord door Diane Blue, duidelijk een standpunt inneemt. Nadat de 46-jarige Floyd stierf nadat de politieagent Derek Chauvin met zijn knie meer dan acht minuten op Floyds nek had geleund, terwijl deze geboeid met zijn buik op straat lag, braken in Minneapolis en nadien in de ganse VS-protesten tegen racisme uit. Het nummer is de eerste (er volgen er nog) instrumental waarin Earl zijn kwaliteiten als bluesgitarist demonstreert. Van Fenton Robinson is het soulvolle “You Don't Know What Love Is”, “Blues For Lucky Peterson” is een ode zonder woorden aan deze blues legende en, met Eddie Taylor’srustige shuffle “Big Town Playboy” is er tijd voor wat vrolijkheid. In de slow blues “In the Dark” van Lilian Green en Magic Sam’s “All Your Love” schittert Diane Blue nog eens vocaal. Earl leidt op gitaar en daarnaast voegt Dave Limina op Hammond B3 nog dat tikkeltje “extra” toe. “Lord Protect My Child” is een nummer uit 1983 van grootmeester -zoniet dé grootste Amerikaanse singer-songwriter van de 20ste eeuw- Bob Dylan. Het lied is een outtake -werd alsnog tijdens het proces verwijderd, waarom? is niet bekend- van Dylan's album ‘Infidles’ (’Ongelovigen). Het werd in 1991 op Volume 3 toegevoegd alsnog aan ‘The Bootleg Series Volumes 1–3 (Rare & Unreleased) 1961–1991’. Het is een Christelijk lied, waarvan de tekst -inclusief een zeldzame glimp van Bob Dylan-de-ouder- blijk geeft van bezorgdheid over Dylan’s kind. Merk daarbij op dat onze Bob er meerdere heeft: Maria (°1961), filmregisseur en productieleider Jesse Byron Dylan (°1966), Anna (°1967), Sam (°1968), zanger van de rockband The Wallflowers Jakob Luke (°1969) & Desiree Gabrielle Dennis (°1986)! “Mess Around” is een speelse, opgewekte instrumental van Ahmet Ertegün (een Turks-Amerikaans zakenman die Atlantic Records mede oprichtte) en “Talking to Mr. Bromberg” een vervolg zonder woorden, een gitaar monoloog met (veronderstel ik) David Bromberg, die lange tijd een kritisch controversieel figuur was in de Amerikaanse folk scene. Actueel en “hot” is zeker “Black Lives Matter” dat Diane heel bewogen brengt. In de knappe jazzy live instrumental “Blues For J” (met een drumsolo van Forrest Padgett) wordt de jazz orgelist Jimmy Smith (1925-2005) nog eens met verve in de spots gezet. Na de laatste instrumental “Navajo Blues”, een nummervan Peter Ward, valt het doek. Peter Ward was ooit journalist, heeft een eigen band en is al sinds 1975 te horen op albums van Earl. Solo bracht Ward zijn laatste album ‘Train to Key Biscayne’ vorig jaar uit. Ward trad ook op met de Legendary Blues Band, een band die in 1980 in Chicago werd opgericht door de voormalige leden van de band van Muddy Waters. De oorspronkelijke bezetting bestond uit Calvin “Fuzz” Jones (zang, bas, viool), Willie “Big Eyes” Smith (drums), Pinetop Perkins (piano, 1980–85) en Jerry Portnoy (mondharmonica, 1980–86).

Ronnie Earl is een muzikaal fenomeen en blijft ook met The Broadcasters en met zijn nieuwe album ‘Rise Up’ opnieuw verbazen!

“ Ronnie Earl is a musical phenomenon, he also continues to amaze with The Broadcasters and, with his new album ‘Rise Up’!... “ (ESC for Rootstime.be)

Eric Schuurmans

Album track list: 01. I Shall Not Be Moved [traditional, arranged & adapted by Ronnie Earl] – 02. Higher Love – 03. Blues For George Floyd – 04. You Don't Know What Love Is [Fenton Robinson] – 05. Blues For Lucky Peterson – 06. Big Town Playboy [Eddie Taylor] – 07. Albert's Stomp – 08. In the Dark [Lilian Green] – 09. All Your Love [Magic Sam Maghett] – 10. Lord Protect My Child [Bob Dylan] – 11. Mess Around [Ahmet Ertegün] – 12. Talking to Mr. Bromberg – 13. Black Lives Matter – 14. Blues For J [Jimmy Smith] – 15. Navajo Blues [Peter Ward] / Words/music © 2020 by: Ronnie Earl, and/or as [noted: 1,4,6,8-11,14-15] - Produced by: Ronnie Earl | Album line-up Ronnie Earl & the Broadcasters: Ronnie Earl: guitar / Diane Blue: vocs (2,4,6-10,13,14) / Dave Limina: piano & Hammond B3 / Forrest Padgett: drums / Paul Kochanski: bass / Peter Ward: guitar & liner notes

Artiest info
Website
facebook
Label: Stony Plain Records video